به صورت رشد‌نیافته
حفظ شده‌ام
چشم ببندم
پروانه‌های بالغ
 از پیله‌ی اطلسی خود
خارچ...

بر شانه‌ى تو صبح سحر برنخاستن
چیزی‌ست چون پرندگى و پر نخواستن
تا شانه‌هاى چون تو زنى هست نیستم
حلاجِ بد...

شبان روزان ماه اوت را در الکل حل کردیم
یله در رؤیای لذتی بی‌گسست
با «امرتات» پادشاه بی‌مرگان و ماه...

برای این روزهای ایران...
مگر دوشیزه‌ای تن شسته در اندوهِ هامونت
که غمگینی به صدها گونه و بکر است مضمونت
چهل شاخه...

با چند خواب نصفه‌نیمه
که نمی‌توان هیولای بیسکویتی را ترساند
در اتاق خواب این کودک سرطانی.
در مرگ هیچ رازی نیست
ادامه شعر

نه با تو زندگى از حال و روز زارش گفت
نه با من از غم و اندوه بى‌شمارش گفت
بساط كودكى آورد و گرم شد سرمان
همین كه گرم شد...

شبیه نغمه‌ی مادر بود
نه
گرگ آن طرفِ در بود
چه زود دست کسی رو شد
که با تو عین برادر بود

نمک به زخم تو...

مِه از پنجره داخل شد
خودش را دودی و غلیظ
فروداد
و درد را در زمان
جا‌به‌جا کرد
کسی پوزه‌ی سگ را...

از تو نه، از روزهای سطر خاطرت، روایت عاشقانه‌ای‌، در پیش است‌، از گذ‌رگاه عشق و، تا رواق تنهایی‌ات
زنی گمشده...

یک پنجره برای دیدن
یک پنجره برای شنیدن
یک پنجره که مثل حلقه ی چاهی
زمین میرسد در انتهای خود به قلب
و باز می شود بسوی...

 كلاه را از سر آزادی برمی‌دارم
نگاه كن
كیست كه این‌گونه جان خود را به بازی گرفته باشد؟
به آسمان و دریا نگاه...

حافظ به فکر بار امانت بود
بارش چه بوده است؟نمیدانم!
من فکر بار کیسه‌ی سیمانم
بر شانه‌های کارگری ساده

من...

زخم خوردی و زندگی کردی
باز هم در میان چاقوها
سخت باش آنقدر که ساده شود
زندگی بین بچه پرروها
تلخی‌ات را به...

و این منم
زنی تنها
در آستانه فصلی سرد
در ابتدای درک هستی آلودهٔ زمین
و یأس ساده و غمناک آسمان
و ناتوانی این...

سی و پنجمین تیغ توی تنم
که نارَس‌ترین رسته‌ی ژن منم
دچار مرض‌های موروثیم
و درگیر فردوسی طوسیم
قسم روی...