در کهنسالی من و درختان است
که کسی از عمق رودخانه
فریاد می‌زند
که...

دارم تظاهر می‌کنم آدم خطرناکی نیستم
پوستم با پوششی از الماس می‌درخشد
در دندان‌هایم نیش مار کار نگذاشته‌ام
ادامه شعر

اعتراف می‌کنم 
این مذاکره را نمی‌فهمم 
که آیا تاک را باید
نوشید یا گاز زد؟
اعتراف...

ﺍﺯ ﻣﻮها ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪ
ﭘﻨﺪﺍﺭ ﻏﻤﯽ ﮐﻪ داشت ﺩﯾﻮﺍﻧﻪﺵ ﻣﯽ‌ﮐﺮﺩ
ﻣﻬﺎﺭﺕ ﺧﺎﺻﯽ ﻣﯽ‌ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻋﺼﺎﺭﻩ‌ﯼ ﮔﯿﺎهاﻥ
ﻭ ﺻﻤﻎ ﭼﺴﺒﻨﺎﮎ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ،...

می‌توانی باشی
آن وقت
«سوناتِ مهتاب» است
که از پنجره
بر پیكر برهنه‌ی تو می‌تابد
و...

شبان روزان ماه اوت را در الکل حل کردیم
یله در رؤیای لذتی بی‌گسست
با «امرتات» پادشاه بی‌مرگان و ماه...

زیرپوست شهر، زخم کهنه‌ای
نفس می کشد و، دستی ازهزاره‌ی روان پریشانت، سطرساکت خاموشی  را  برمی‌چیند...

از اتاقی پیاده می‌شوم
در هیچ خانه‌ای نیست
از اتوبوسی پیاده می‌شوم
در هیچ خیابانی نیست
از شهری پیاده...

گفته بودی که بازخواهی گشت
فصل خوب رسیدن انگور
با سبدهای سرخ برگشتند
دختران بعد چیدن انگور
گفته بودی که مست خواهی...

دنیای اندیشه‌وران است این و
این است و چنین و چنان است و   بعد
از شش‌جهت حمله‌ور شدند گاوهای چرایی و  ...

یک پنجره برای دیدن
یک پنجره برای شنیدن
یک پنجره که مثل حلقه ی چاهی
زمین میرسد در انتهای خود به قلب
و باز می شود بسوی...

من که کسی بویی نبرد از چند و چونم
دیوانه کرده گرگ‌ها را بوی خونم
بر آینه ناخن کشیدم‌... وهمی آرام
بیرون زد از...

دست‌هایش را بسته بودند
که شعر ننویسد
و سایه‌اش بر دیوار
شعر بود

گفت: 
سایه‌ها...

برمانم ازین چریدنِ امن
از زوزه‌های خونی زیر پوستم درم بیار
بدرانم ازین روز‌گرگی و شب‌برّگی
ازین ترادف ناقص...

بر شانه‌ى تو صبح سحر برنخاستن
چیزی‌ست چون پرندگى و پر نخواستن
تا شانه‌هاى چون تو زنى هست نیستم
حلاجِ بد...